Komórki dendrytyczne pełnią centralną funkcję w układzie odpornościowym: rozpoznają obce lub złośliwe struktury i inicjują ukierunkowaną obronę immunologiczną przeciwko nim. W związku z tym mają one ogromne znaczenie w obronie przed infekcjami i nowotworami.

Ralph Steinman został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie medycyny w 2011 roku za odkrycie komórek dendrytycznych i ich funkcji.

Obecnie pacjenci chorzy na raka mogą wytwarzać własne komórki dendrytyczne z monocytów w laboratorium. W laboratorium są one "ładowane" informacjami na temat charakterystyki guza i sygnałami zagrożenia, a następnie podawane pacjentowi jako szczepionka. Celem szczepienia jest aktywacja układu odpornościowego i wywołanie specyficznej reakcji obronnej przeciwko komórkom nowotworowym.

W centrum zainteresowania nauki

Chociaż od odkrycia komórek dendrytycznych minęły niewiele ponad cztery dekady, są one przedmiotem intensywnych badań na całym świecie. Rozpoczęto setki badań klinicznych nad ich zastosowaniem w terapii nowotworów, a każdego roku publikowane są tysiące artykułów naukowych na ten temat.

Szczepienia komórkami dendrytycznymi: rzeczywistość kliniczna

Pierwsze pozwolenie na dopuszczenie do obrotu szczepionki z komórek dendrytycznych zostało wydane w USA w maju 2010 r. dla preparatu Sipuleucel-T (Provenge®) przeciwko rakowi prostaty. W 2017 r. autologiczna szczepionka DC (APCEDEN®) została również zatwierdzona w Indiach do leczenia czterech wskazań nowotworowych (rak prostaty, rak jajnika, rak jelita grubego i niedrobnokomórkowy rak płuc). Oczekuje się również zatwierdzenia dla innych rodzajów raka. IOZK otrzymał oficjalne zezwolenie na wytwarzanie szczepionki IO-VAC i od lat stosuje ją klinicznie.